3a i 3c razem w Teatrze Arlekin

W ostatnim dniu października klasy 3a i 3c były razem w Teatrze Arlekin. Poszli na przedstawienie pt.: „Czarcie(gry) – Legendarium. Oparte jest na baśniach i legendach polskich. 

Opis.

Główny bohater, dziesięcioletni Gniewko, ma dużo na głowie. Właśnie przeprowadził się do innego miasta, w którym czuje się obco. Rodzice są skupieni na rozwijaniu zawodowej kariery, a szkolni prześladowcy Mu nie odpuszczają. Gniewko ma zatem wszystkiego dość, a już najbardziej swojego imienia. Gniewomir brzmi przecież, jak gotowe przezwisko, zwłaszcza, kiedy jest się „Nowym”. Chłopak wdaje się więc w bójki i co rusz ląduje na dywaniku szkolnej Pedagożki.

Nie on jeden zresztą, bo wezwanie dostaje także Kasia. Dla niej telefon stał się centrum wszechświata – oddzielającą ją od realiów taflą. Przez nią nie sposób się przebić. Te dwie postaci, choć skrajnie różne, łączy ogromna samotność, nienawiść do otaczającego ich świata oraz tęsknota za byciem zrozumianym. Z pomocą przychodzi tu pomysłowa Pani pedagog. Zapraszając niechętnie do siebie nastawionych Uczniów do udziału w grze planszowej, która ma zbliżyć ich do rozwiązania dręczących ich problemów.

Gra, inspirowana kultową powieścią i filmem „Jumanji”, okazuje się portalem do innej rzeczywistości. Nieoczekiwana wyprawa w nieznane przenosi naszych bohaterów do Legendarium. Świata polskich baśni i legend, świata gry, w której to oni stają się pionkami. A której reguły ustala sam Diabli (Diabeł). Wzorowany na czarcie z legendy „Diabelska gra” antagonista wyzywa Kasię i Gniewka na pojedynek o ich dusze.

Diabli tylko czyha na potknięcie bohaterów, a każdą ich słabość przekuwa we własne zwycięstwo. Bo skoro Kasia i Gniewko tak bardzo nie akceptują świata, w którym żyją, może powinni zostać w Legendarium na zawsze i stać się elementem jego szalonej układanki? Dzięki tej groźbie bohaterowie są w stanie zrozumieć, co jest dla nich naprawdę ważne. Muszą zawalczyć o wolność i przede wszystkim, co wydaje się najtrudniejsze – otworzyć się na siebie i nauczyć się współpracować.

Barwny i efektowny spektakl w bliski Dzieciom sposób przedstawił najpopularniejsze polskie podania, wpisując je w nowe konteksty. Przedstawienie w warstwie fabularnej, muzycznej i plastycznej sięga do słowiańskich korzeni i przenosi widzów wiele wieków wstecz. Wśród wplecionych tu wątków poznaliśmy m.in. legendę o kwiecie paproci, o Wandzie, co nie chciała Niemca, o diable Borucie, Babie Jadze, o śpiących rycerzach w Tatrach czy „Legendę o Januszu, czyli skąd pochodzi nazwa miasta Łódź”.

Po przedstawieniu klasy wzięły jeszcze udział w warsztatach teatralnych:

Porusz Sobą, Porusz Lalką. Warsztat pomagający w sposób aktywny poznać i zapamiętać podstawowe techniki lalkowe i nazwy lalek. Występują w teatrze. Uczniowie za pomocą prostych działań z wykorzystaniem lalek, doświadczyli, jak działa ruch, perspektywa i przestrzeń w teatrze.

Teatr Przedmiotu – warsztat, podczas którego dowiedzieliśmy się, że wszystko może stać się rekwizytem.

Zabawa teatrem – warsztaty, które wywołały uśmiechy, opierające się na prostych zadaniach aktorskich oraz udowadniające, że teatr to miejsce dla wszystkich i może być wspaniałą zabawą!